Często zanim zdążę się przedstawić mam wrażenie, że inni i tak mnie oceniają – oceniają, ponieważ jestem inny i taka inność rzuca się w oczy dość szybko. Czasem nie widać jej od razu, ale kiedy tylko się odezwę, słyszę: “Co z nim jest nie tak?”.
Mam na imię Nikodem. Marzę o tym, by pracować. To dla mnie ważne, ponieważ chcę czuć się potrzebny. Chcę (choć jednocześnie się boję) poznawać nowych ludzi i powoli dać im poznać siebie. Chcę czuć, że gdzieś należę, że jestem ważny, pożyteczny i (co najważniejsze) samodzielny.
Praca byłaby dla mnie pierwszym krokiem właśnie ku tej nieuchwytnej, nieosiągalnej samodzielności. Chciałbym, by inni traktowali mnie poważnie. Chciałbym, by pozwolili mi decydować o swojej przyszłości. Jestem dorosły – nie chcę być traktowany jak dziecko lub ciężar.
Trudno mi mówić o swoich oczekiwaniach, ale wiem, że kiedy pozwoli mi się coś zrobić (lub kiedy już wywalczę sobie do tego prawo) czuję się szczęśliwy. Jeszcze jakiś czas temu myślałem, że niczego nie osiągnę.
Wszystko zmieniło się dzięki wsparciu Trenera Pracy. Dowiedziałem się jak wiele umiem, a nad czym muszę pracować. Każdego dnia uczę się siebie. Uczę się tego, że inny, nie znaczy gorszy. Mam na imię Nikodem i wiem, że poza zaburzeniami psychicznymi, mam też głos, mam prawa, mam marzenia i #mam moc.
A Ty, masz moc by we mnie uwierzyć?
